XIV

Agnes Obel Tokka

wsiadłam do złego autobusu,mamo

zabiera on mnie tam

gdzie ostrzegałaś by nie być

siedzę na szarym końcu,mamo

patrzę przez szybę, jak deszcz topi miasto

z którego nic już nie zostało

widzę ludzi,jednakże nie ludzkość 

widzę tylko maszyny

nie zdolne do miłości

autobus tonie pod ciężarem łez z nieba

on tonie,mamo

a ja biegnę do wyjścia

jest ono na drugim końcu

boję się,że nie zdążę

boję się,mamo

***

nie ucieknę już,mamo 

nic z wyjścia nie pozostało

tonę 

rozżalona

że uciec mi się nie udało

mamo

~ Izabela Dąbrowska