takie proste
nic nie ważne
a nagle zalewa mnie chłodna melancholia
szum fal, gwizd żagla
umieram
miliony pytań bez odpowiedzi
tysiące niedokończonych zagadnień
godziny milczenia
umieram
nostalgia za niewiedzą
gonią się zajadle
szczerząc do mnie kły
burząc fundamenty dnia
umieram
oh, niewiedzo!
prostym jesteś stworzeniem
nie zmartwionym
lecz poległym w bitwie
pożartym przez monotonię
oh, ślepcy!
prostymi głupcami jesteście
wtopionymi w tłum
bojącymi się tego,co inne
boicie się śmierci
ale Wy już nie żyjecie
Wasze serca są martwe
~ Izabela Dąbrowska
~ Izabela Dąbrowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz